Browsing Tag

vedolizumab

gastroscopie
De ziekte van crohn &zo

Een actieve Crohn, een opvlamming!

Een actieve Crohn.

Een actieve Crohn, een opvlamming is helemaal bagger! Ik voel het altijd een beetje rustig aan opkomen. Het is nooit zo dat ik plots, uit het niks, ineens ontzettend veel ‘Crohn buikpijn’ krijg. Bij mij wordt het dus altijd geleidelijk erger. Op zich handig, want dan kan ik direct aan de bel trekken.

Hoewel… Op dit moment biedt die ‘bel’ niet echt iets meer omdat ik werkelijk alle medicatie die voor mij geschikt is al heb gehad. Ik ben momenteel bezig met het infuus Vedolizumab. In het begin kreeg ik dit infuus iedere vier werken, dit was eigenlijk niet de bedoeling maar mijn Crohn werd maar niet onderdrukt en daardoor mocht ik twee keer de opstartfase doorlopen.

De nachten zijn vreselijk.

Als je Crohn hebt, weet je precies wanneer het een buikgriepje is of daadwerkelijk de Crohn. Althans, dat is mijn ervaring! Ik herken het meestal aan het feit dat als ik in bed lig pijn krijg bij het draaien of mezelf verliggen. Ik moet dan direct naar het toilet. Als dat gebeurd weet ik dat het foute boel is. De buikpijn wordt dan steeds erger en vooral ’s nachts he bik dan veel klachten. Op zich logisch want je darmen veranderen van plek wanneer je draait en als daar allerlei ontstekingen zitten dan kun je wel raden dat het niet echt relaxed is.

Ik heb nog nooit bloed bij mijn ontlasting gehad. Dit was dan ook de reden waardoor ze mijn diagnose niet direct konden stellen. Bloed bij je ontlasting ‘moest’ er kennelijk bij horen, anders had je geen Crohn. Iedere Crohnpatient is anders en je hoeft dus niet direct alle symptomen te hebben om de diagnose te krijgen.

Ik heb altijd diarree

Als ik een actieve Crohn heb dan moet ik direct naar het toilet. Het is geen optie om langer te wachten. Iedereen moet aan de kant zodat ik naar het toilet kan, anders gaat het mis. Het is ook heel vaak vals alarm. Dat wil zeggen dat ik ergens wel weet dat ik niet echt naar het toilet moet maar dat de kramp zo heftig is dat ik mezelf geen raad weet als ik gewoon blijf liggen. Ik moet dan naar het toilet en knijp mijn buik helemaal fijn zodat het wat verlicht.

Diarree is voor mij sowieso altijd het geval, dus dat is ook geen specifiek teken dat het actief zou zijn. Ik merk wel aan mezelf dat ik dan nog minder energie heb dan dat ik normaal gesproken heb. En geloof me, dat is al enorm weinig. Op het moment van een actieve Crohn is het voor mij ook lastig om volledig voor James te zorgen. Ik heb dan vaak hulp nodig van mijn ouders of Merijn om de dag door te komen.

Ontstekingswaarde in je bloed?

Ik bel mijn MDL- arts op om te vragen naar een bloedprik formulier zodat ik niet meteen helemaal naar het UMC hoef te rijden. Ik kan in mijn eigen woonplaats mijn bloed laten controleren wat zij dan door faxen naar het UMC. We hebben dan even telefonisch contact over de stand van zaken. Het is bij mij overigens ook niet altijd het geval geweest dat ik hoge ontstekingswaarde in mijn bloed heb als de Crohn actief is. Soms is mijn Crohn wel actief maar laten de ontstekingswaarde niet veel zien in mijn bloed. Dat is enorm frustrerend want de pijn is er dan wel!

Hoe de stand van zaken is, daar kom ik later op terug! Ik ben erg benieuwd hoe jullie een actieve Crohn ervaring? Wat zijn jouw klachten op dat moment?

Remicade, humira, simponi, entyvio
De ziekte van crohn &zo

Mijn ervaring: Remicade, Humira, Simponi en Entyvio

Mijn ervaring met Remicade, Humira, Simponi en Entyvio.

De meeste ‘grote’ medicijnen die je kunt krijgen voor onder andere de ziekte van Crohn heb ik gehad en dus ervaring mee. Helaas waren veel medicijnen voor korte duur omdat mijn crohn sterker bleek te zijn of ik antistoffen ging maken tegen het medicijn. Mijn ervaring met Remicade, Humira, Simponi en Entyvio (vedolizumab). Waar gaat mijn voorkeur naar uit?

Al snel na mijn diagnose kwamen we erachter dat alleen wat pilletjes (imuran, allopurinol, bunofalk, mtx etc etc) slikken niet meer voldoende was om mijn crohn rustig te houden. Ik kreeg een aantal opties voorgeschoteld. Het eerste medicijn waarmee ik begon was Remicade (Infliximab).

Remicade (infliximab): 

Het is inmiddels al bijna zes jaar geleden dat ik dit medicijn voor het eerst kreeg toegediend. Super spannend natuurlijk en daarbij waren beide ouders aanwezig om mij te steunen.
Ik kreeg een bed toegewezen en een infuus naaldje in mijn arm. Het infuus werd klaargemaakt en het kon beginnen. We waren een kwartier verder toen ik plots niet lekker werd, ik kreeg rode vlekken in mijn gezicht, benauwd en ademen ging niet helemaal zoals het moest. Binnen no time stonden er vijf artsen om mijn bed om allerlei controles uit te voeren. Het infuus werd stop gezet en na overleg met mijn arts kreeg ik ‘pre medicatie’, dat is een spuit waarvan de bedoeling is dat dat de allergische reactie voorkomt. Gelukkig hielp dit voor mij goed en kon de behandeling doorgaan zonder verdere problemen.

In het begin kreeg ik de remicade vaker, ook wel genoemd: ‘de opstartfase’. Uiteindelijk kreeg ik het infuus iedere 8 weken en dat ging een tijdje goed. De enige bijwerking die ik had (naast wat gewrichtspijnen) was dat ik na het infuus zo vermoeid was dat ik bijna niet meer op mijn benen kon staan. Ondanks het wel mocht, kon ik absoluut geen auto rijden doordat ik zo uitgeput was na het infuus. De eerste uren na het infuus was ik dan ook niet aanspreekbaar, ik was intens wit en sliep dan een flink aantal uren om mezelf weer wat fijner te voelen.

Het deed geen pijn hoor en ook niet echt een vervelend gevoel maar gewoon intens moe!
Dit medicijn heeft bij mij slechts 6 maanden gewerkt. Ik kreeg steeds vaker in de maanden tussen het volgende infuus buikpijn tot dat het echt niet meer voldoende hielp.

Humira:

Dit was de volgende stap. Een spuit die ik mezelf moest toedienen. In het begin vond ik het super eng omdat zelf te doen maar op een gegeven moment raak je eraan gewend en ging het best prima. Ik was blij dat ik niet meer uren in het ziekenhuis hoefde te verblijven wat wel het geval was bij het remicade infuus.

In eerste instantie liet ik mijn moeder ‘spuiten’ en dat vond ik eigenlijk wel prima. Ik moest er aanwennen om het zelf te doen omdat ik bang was om mijn been weg te trekken. Deze spuit vond ik best pijnlijk in het begin, gelukkig is dit slechts een paar tellen en trekt het daarna heel snel weg.

Ik kreeg best veel bijwerkingen van deze spuit en dat woog niet op tegen de buikpijn die ik had maar het begon wel enorm vervelend te worden. Ik kreeg last van huidklachten, ontstekingsplekjes en bultjes op mijn lichaam en mijn ogen waren vaak ontstoken. Hier heb ik zelfs een blijvend probleem door gekregen maar dat heb ik al eens in een artikel verteld.

Deze spuit heb ik in totaal 8 maanden gehad en toen maakte mijn lichaam antistoffen tegen dit medicijn en moest ik hiermee stoppen.

Simponi (Golimumab):

Deze spuit vond ik een stuk minder erg dan Humira. Mijn ervaring was dat deze spuit ook een stuk minder pijnlijk dan Humira. Ook deze spuit moest ik zelf injecteren en dat ging prima. De frequentie was officieel iedere vier weken maar ik mocht hem in overleg vaak wat sneller zetten omdat ik toch weer last kreeg.

Het vervelende van deze spuit is dat deze nog niet officieel op de markt zijn voor de ziekte van Crohn, wel voor Colitis maar dat kunnen ze natuurlijk niet omdraaien in het ziekenhuis. Mijn reumatoloog schreef dit voor maar deze dosis was niet hoog genoeg om mij crohn rustig te krijgen en een dubbele dosis konden ze in het ziekenhuis niet verantwoorden tegenover de verzekering aangezien niemand zo’n hoge dosis nodig heeft voor de reuma die ik heb.

ik had niet heel veel bijwerkingen van deze spuit, in ieder geval en stuk minder dan Humira maar ook dit medicijn was van korte duur. Het heeft wederom maar 6 maanden mogen werken.

Entyvio (Vedolizumab): 

Dit is mijn huidige medicijn wat ik ook in infuusvorm krijg toegediend. Hiervoor waren we ook even bang dat ik een allergische reactie zou krijgen maar die bleef gelukkig uit.

Ik was een van de eerste patiënten die dit medicijn mocht proberen en tot nu toe gaat het redelijk. Mijn crohn is nog steeds niet in remissie maar we zijn op de goede weg.

De bijwerkingen zijn tot nu toe goed te doen. Ik ben wederom na het infuus ontzettend moe en moet voor een aantal uren echt slapen en daarnaast heb ik soms wat scherpe hoofdpijn maar dat is tot nu toe allemaal nog goed te doen!

Dit was mijn ervaring met Remicade, Humira, Simponi en Entyvio (vedolizumab). Heb jij hier iets aan gehad? gaat jou ‘voorkeur’ naar uit? Ik ben erg benieuwd!

jaloers op verpleging de ziekte van crohn
De ziekte van crohn &zo

Jaloers op verpleging in het ziekenhuis

Afgelopen vrijdag hebben jullie kunnen zien op Lonnekefilmt, dat ik weer een vol dagje ziekenhuis had gepland. Het was een super lange dag want van 8 uur ’s ochtends tot half 5 in de avond zijn we in het UMC geweest. Bleh, inmiddels is dat een soort van routine geworden maar afgelopen vrijdag werd ik weer kei hard met mijn neus op de feiten gedrukt. Jaloers op de verpleging in het ziekenhuis?! Lees verder

YouTube

Vedolizumab / Entyvio infuus! – Lonnekefilmt

Het Vedolizumab / Entvio infuus! – Lonnekefilmt. 

Voorlopig moet ik iedere vier weken naar het UMC om vedolizumab / Entyvio toegediend te krijgen. Normaal gesproken krijg je dit namelijk iedere acht weken maar omdat het bij mij nogal hardnekkig is moet ik vaker komen.

Het is voor mij een dag waarop ik verder niks anders kan doen en zelfs oppas voor James moet regelen. Ik ben in totaal 6 uur van huis en ben helemaal gebroken als ik thuis kom. 

Omdat ik veel vragen kreeg over het nieuwe medicijn heb ik jullie meegenomen op mijn infuusdag. Hopelijk vinden jullie het leuk, vergeet niet op de like knop te klikken en te abonneren! 

borstvoeding bij de ziekte van crohn
De ziekte van crohn &zo

De ziekte van Crohn en borstvoeding geven?!

De ziekte van Crohn en borstvoeding geven?!

Wij mochten helaas niet spontaan zwanger worden. Dit moesten wij overleggen met mijn MDL- arts. Niet ècht romantisch maar het is wel noodzakelijk met de ziekte van Crohn. Toen we groenlicht hadden mochten we gaan knutselen maar de vraag: ‘Mag ik borstvoeding geven?’ Konden ze niet direct beantwoorden.

Ik heb allerlei gesprekken gevoerd met verschillende artsen, kinderartsen, lactatiekundige en er is uiteindelijk besloten dat ik beter geen borstvoeding kan geven. Ze weten te weinig van het medicijn Vedozilumab om dit te riskeren.

En om eerlijk te zijn vond ik dit best wel moeilijk. Ik heb veel verdriet gehad van het feit dat ik geen borstvoeding mocht geven. Ik wilde James de beste voedingsstoffen geven en dat kon nu niet. Hoewel, het bleef dus dat mijn borstvoeding niet gezond zou zijn voor James door de troep die ik iedere dag moet slikken.

Je wil je kind het beste van het beste geven dus moest ik mezelf hier bijneerleggen. Ik kan geen borstvoeding geven. Ik ben opzoek gegaan op internet naar ervaringen van andere moeders die door de ziekte van Crohn geen borstvoeding mochten geven.

Mijn oma was donormelk moeder!

Mijn oma vertelde dat zij donormelk weggaf aan een tweeling. Zij lag in het ziekenhuis en mijn oma had kennelijk een hele hoop extra melk waardoor ze andere baby’s kon helpen. De lieverd. Dit moest ik onderzoeken. Er zou vast en zeker nog meer lieve mensen zijn die teveel melk produceren en dit willen weggeven.

Na een tijdje rondspeuren op het internet vond ik precies wat ik zocht! Moeders die hun gekolfde melk aanbieden aan moeders die geen borstvoeding kunnen geven. In het begin kreeg ik van veel mensen om mij heen te horen dat ze het vies vonden. ‘Dat is melk uit iemand anders haar borst!’ Ja dat klopt maar daar zitten stoffen in die mijn kindje juist zo hard nodig heeft!

Je kunt doormiddel van een bloedtest erachter komen of de moeder gezond is. Het is dus super safè! We hebben daar lange gesprekken over gevoerd en uiteindelijk hebben we besloten om daarvoor te gaan. Het vergt redelijk wat tijd en tijd was nou net iets wat we niet meer zoveel hadden.

Ik had mezelf aangemeld op hun website en zo kreeg ik toegang via een gesloten Facebookpagina. Hier waren allerlei moeders die hun moedermelk aanboden en ook moeders die het door wat voor reden dan ook niet kunnen geven.

Wij besloten James donormelk te geven!

Tja, je moest maar net geluk hebben als er iemand in jouw woonplaats toevallig teveel moedermelk kolfde.

Met de auto en een koelbox achterin reden we door het hele land om moedermelk op te halen. We hadden al een aardig voorraadje opgebouwd wat bij ons in de vriezer lag en zodra die weer wat leger begon te worden sprongen we weer in de auto!

Omdat ik van te voren wist dat ik in het ziekenhuis zou bevallen. Moest ik ervoor zorgen dat er genoeg melk in de diepvries lag. Merijn mocht dit dus ook absoluut niet vergeten mee te nemen! Achteraf is alles natuurlijk anders gelopen. Ik lag al een week in het ziekenhuis en zo had mijn moeder alle tijd om te zorgen dat het in Utrecht terecht kwam.

Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik in mijn operatiepakje riep: ‘Mam, vergeet de melk niet uit de vriezer te halen. Anders is het straks niet ontdooit als hij het nodig heeft!’

Het is drie maanden goed gegaan en heeft James van de donormelk kunnen genieten! Je weet natuurlijk niet precies hoe vet de moedermelk is. Soms had James wel ieder uur honger en wij hadden ‘geleerd’ om hem iedere drie uur te voeden. Achteraf hadden we hem gewoon iedere keer de fles moeten geven maar ja, we waren pas net- ouders en dan weet je nog niet precies hoe het allemaal werkt!

Mocht er ooit nog een tweede ‘Swip’ in mijn buik belanden dan gaan we zeker weer voor Donormelk. De ziekte van Crohn en borstvoeding geven? Dat kan dus best! Heb jij ervaring met Donormelk of ben jij een moeder met overtollig veel melk, laat het weten in de comments!