Browsing Tag

Vaderschap

je opleiding combineren met je gezin
Mama &zo, Persoonlijk

Een opleiding combineren met je gezin!

Terug naar school

In 2015 werd ik vader van onze zoon James. Ik was toen aan het einde van mijn eerste jaar in de schoolbanken. Voordat ik begon aan de opleiding tot Verzorgende- IG, had ik al een hele hoop gedaan. HBO- opleidingen, fietsen verkopen, horeca manager maar dit was het allemaal niet wat ik ècht wilde.

Lonneke had mij er al vaker op geattendeerd dat de zorg wellicht wel iets voor mij zou zijn. Zij had hier wat verhalen over wat mij wel aansprak en toen besloot ik een proefdag aan te vragen. De eerste paar dagen meelopen in de zorg, wist ik het direct. Werken in de zorg, daar lag mijn hart.

Ik had nog totaal geen ervaring in de zorg en dus zocht ik hier een opleiding bij. Al snel werd ik aangenomen bij diverse instellingen waarna ik uiteindelijk bij mijn huidige werkgever terecht kwam.

Werk en privé is goed te combineren.

‘Gelukkig’ staat werken in de zorg voor onregelmatigheid in diensten. Iets wat als kersverse vader wel goed uitkomt. Ik ben tamelijk vroeg thuis als ik een ochtenddienst heb en ook met een avonddienst breng ik overdag redelijk wat tijd met James door.

De weekenden bieden de mogelijkheden om afspraken door de weeks vrij te kunnen zijn zonder dat James daarvoor naar een oppas hoeft. Papa is er dan gewoon en dat vind ik heel fijn!

Vanaf het moment dat James geboren is hebben we samen als ouders de tijd zo goed mogelijk ingedeeld. Dit was een stuk moeilijk geweest als ik nog fietsen had verkocht van dinsdag t/m zaterdag van negen tot zes. Ik zou dan een stuk minder tijd met James kunnen doorbrengen.

Natuurlijk zijn er niet alleen maar voordelen. Ik ben namelijk verplicht om het weekend te werken wat er voor zorgt dat ik er niet altijd bij ben met verjaardagen. Het is ook zo dat ik niet standaard vrij ben op de feestdagen.

Kost een opleiding naast je werk veel energie?

Ja, er komt natuurlijk een hele hoop bij kijken. Ten eerste zijn dat de uren. Mijn werkgever betaald slechts een gedeelte van mijn uren die ik op school doorbreng. Dit wil zeggen dat ik 3,11 van vaak twee volle schooldagen betaald krijg. Daarnaast heb ik een contract van 28 uur waarbij ik op mijn werkplek aanwezig moet zijn.

De opdrachten zoals huiswerk en leren voor toetsen gaat mij vrij gemakkelijk af. Ik ben hier meestal niet zoveel tijd mee kwijt. De theorie is in mijn geval gemakkelijk omdat ik gekozen heb voor een MBO- opleiding terwijl ik mijn HAVO al opzak heb. Dit leek ons verstandiger omdat ik al zoveel had gedaan, niet precies wist of dit vak mij goed lag en omdat het mij dan minder tijd zou kosten.

Dit is een juiste keuze geweest aangezien ik nu niet heel veel tijd kwijt ben thuis aan school. Ik ben natuurlijk wel erg blij als ik klaar ben en mijn diploma heb.

Uiteindelijk werken als Verzorgende- IG of nog verder leren?

Als ik over een tijdje mijn diploma heb kan ik natuurlijk het werk doen wat ik leuk vind. Echter ben ik iemand die wel blijft zoeken naar nieuwe uitdagingen en daarom zou ik toch graag verder willen studeren als verpleegkundige!

Dit zal dan zeker een stuk intensiever zijn als het nu is en mijn schoolperiode zal dan weer verlengt worden met 2,5 jaar maar het biedt ook weer een hele hoop mogelijkheden als ik klaar ben. Ik denk dat ik theoretisch gezien deze vervolgopleiding wel aan kan en wij moeten tegen die tijd bepalen of het ook aantrekkelijk blijft voor ons als gezin.

Een opleiding combineren met je gezin!

De vorm van de opleiding is wel ideaal. Ik volg de opleiding namelijk in BBL- variant wat er voor zorgt dat ik iedere maand betaald krijg en eens per twee weken naar school moet. Het voelt allemaal wat vrijer dan wanneer je voor de BOL- variant zou kiezen. Hierbij krijg je dan vaak ook niet betaald en de kosten gaan door, zeker met kinderen!

Ik raad zeker iedereen aan die zich wil laten omscholen om verder te studeren. Bekijk de mogelijkheden en bespreek met je gezin of het te combineren is met thuis. Wellicht is een niveau lager beginnen dus nog helemaal niet zo’n gek idee. Ik heb hier heel veel profijt van gehad.

Het vergt soms wat van je planning maar het is best te doen en vooral als je jezelf hebt hebt gevonden in het werk wat je doet. Pak een ouderwetse agenda, schrijf je afspraken hierin op en plan je huiswerk in zodat je de overige tijd goed kunt besteden aan je gezin!

Een opleiding combineren met je gezin, hoe doe jij dat? Ik ben benieuwd. Laat je het achter in de comments?!

12 maart 2017 door
De verschillen in de opvoeding van James
Persoonlijk

De verschillen in de opvoeding van James! – De papa van James

Dit artikel is geschreven door Merijn. De papa van James! 

Ieder gezin is anders.

Het is een cliché dat twee verschillende personen (in ons geval man en vrouw) soms anders denken over de opvoeding. Dat kan haast niet anders. Je bent als kind opgegroeid in een ander gezin waar andere regels golden en andere situaties voorkwamen.

Lonneke is bijvoorbeeld opgegroeid in een ondernemersfamilie. Hierdoor is ze zeer zelfstandig opgegroeid en mocht ze al vroeg haar eigen keuzes maken. Bij mij is dit zowat het tegenovergestelde. Ik ben namelijk enigs kind en mijn moeder had haar werk zo aangepast dat ze mij zo’n drie dagen in de week uit school kon halen. De overige twee dagen ging ik naar mijn tante die een gastouderopvang had.

Ik kon dan spelen met een stuk of vijf andere kinderen waar ook weer andere regels waren dan thuis. Je kijkt daarom soms anders tegen de dingen aan als je partner en hier kun je dan samen over sparren.

In de meeste dingen nu liggen we op èèn lijn. Dit komt vooral omdat we elkaars opvoeding respecteren en hier beide goede dingen uithalen die we willen overbrengen op James.

Dezelfde normen en waarden of juist niet!

James is echt een kleine mengelmoes van ons beide. Wij herkennen hem in ons, niet alleen qua uiterlijk maar ook zeker in zijn gedrag. Ik was zelf een rustig en makkelijk kind. Ik kon goed alleen spelen, was meegaand maar ook verlegen. Ik durfde niet snel iets te vragen aan een onbekende en als ik het durfde was dit altijd met tegenzin. Dit gevoel heb ik tot en met de middelbare school gehad en daarna heeft dit zichzelf opgelost.

Lonneke was juist heel uitbundig, stelde vragen aan iedereen en was absoluut niet verlegen. In een eerder artikel schreef zij dat dit door haar ziekte is veranderd. Dit is natuurlijk ontzettend jammer maar mede de reden dat we het belangrijk vinden dat James een goed sociaal leven krijgt.

Wij vinden het belangrijk om hem zoveel mogelijk te laten wennen aan andere kinderen. Juist omdat hij nu enigs kinds is, is het voor James goed om hem al af en toe buiten zijn neefjes en nichtjes om, met kinderen te laten spelen.
Het allerbelangrijkste is dat we hem mee willen geven dat hij niet verlegen hoeft te zijn omdat hij goed is, zoals hij is.

Lonneke vindt het vooral belangrijk dat James leert om later met twee woorden te spreken, een handje te geven, zwaaien of iemand begroeten. Juist omdat ik hier vroeger moeite mee had, vind ik het nu fijn dat James dit wèl leert. Natuurlijk mag een kind verlegen zijn maar het moet in ieder geval duidelijk zijn wat de bedoeling is.

Consequent zijn en blijven.

James heeft weleens een driftbui en ik vind het lastig om hiermee om te gaan. Ik heb dit stukje van Lonneke overgenomen. Ik geef hem de tijd om te huilen, uit te razen en rustig te worden en daarna zijn emotie te benoemen en wat er gebeurde waarom hij zo boos/verdrietig of bang was.

Ik heb er niet zoveel moeite mee als James op een stoel klimt waar hij vervolgens op gaat zitten maar ik begrijp dat Lonneke dit wel heeft omdat zij hem anders de hele dag van alle stoelen moet plukken. Soms zie ik het dan even door de vingers waardoor hij op een gegeven moment niet meer begrijpt of het nou wel of niet mag. Begrijpelijk. Ik ben dan niet consequent genoeg. Als hij dan zo lekker bezig is met spelen denk ik eerder ‘laat maar, komt wel goed’ terwijl ik weet dat Lonneke er bijvoorbeeld meteen iets van zou zeggen.

James is wel een door drammertje en een temperamentvol kind. Dit heeft hij overduidelijk van zijn moeder en het is dan ook belangrijk om hem consequent aan te pakken voordat hij stiekem zonder dat wij het door hebben, zijn eigen zin doordrijft!

Financiële bewustwording.

Ik ben vanaf kleins af aan op de hoogte dat je niet alles kunt krijgen wat je hartje begeert. En dat is maar goed ook, want zo werkt het in de meeste gevallen ook niet. Mijn moeder vertelde mij dat ik me ervan bewust moest zijn dat spullen geld kosten en dat je niet zomaar alles kunt kopen.

Als ik dan thuis op de bank zat kwam mijn moeder zo af en toe thuis met een verassing dat ze alsnog datgene had gekocht wat ik het liefst in de speelgoedwinkel wilde hebben. Het zou dan lijken alsof ik er extra dankbaar voor was omdat ik het speelgoed dus eigenlijk niet zou krijgen.

James is hier nog wat te jong voor maar het is soms onvermijdelijk. Hij wordt dan bijvoorbeeld ontzettend boos omdat hij een zak brood voor 5 seconden op de band bij de kassa moet leggen. Als hij vervolgens de zak weer terug krijgt is lacht hij vriendelijk, zwaait hij en is hij helemaal gelukkig.

Lonneke heeft vanuit haar opvoeding een extraatje gekregen toen ze 16 werd. Bij mij was dit niet het geval. Ik ging vroeg werken om zoveel mogelijk te sparen. Wij zetten nu wel iedere maand een bedrag op zij op de rekening van James. Hij hoeft dit niet te weten, pas als hij 18 is krijgt hij het te horen! Mits hij eerder deze blog leest 😉

De verschillen in de opvoeding van James!

Wij verschillen dus op bepaalde vlakken in de opvoeding van James. Gelukkig staan we nu nog niet voor hele ingewikkelde keuzes en gesprekken. Hij is nog maar een (bijna) peuter. Ik ben benieuwd hoe dit zich later gaat vervormen! De verschillen in de opvoeding van James zal blijven maar ik weet zeker dat als we blijven praten en goede argumenten hebben dat we samen op èèn lijn blijven zitten.

Hoe ervaren jullie dat? En hoe ga je ermee om als je niet op een lijn komt te zitten en niet overeenkomt met dat ene stukje opvoeding?

7 maart 2017 door
bezorgder zorgen
Persoonlijk

Ben ik bezorgder over mijn vrouw door mijn vak?

Hallo allemaal, jullie hebben mij al een tijdje niet meer gelezen hier maar het werd tijd voor een nieuw artikel. Ben ik bezorger over mijn vrouw en kind door mijn vak?

Bezorger zorgen?

Momenteel volg in een opleiding tot Verzorgende-IG en zit hiermee in mijn afstudeerjaar. Ben ik als medewerker in de zorg nou bezorgder als er iets gebeurd met mijn vrouw of kind? We kunnen natuurlijk allemaal wel eens ziek worden, maar het werken met een kwetsbare groep als ouderen zorgt wel voor het realiseren dat het leven zomaar voorbij kan zijn. Ben je daardoor extra voorzichtig, of weet je juist hoeveel erger het kan zijn voordat er daadwerkelijk iemand overlijdt.

Klinisch redeneren

Klinisch redeneren is eigenlijk een vak wat ik momenteel op school krijg, het zorgt ervoor dat je accuraat reageert op de juiste dingen. Je gaat nadenken waar iemand last van kan hebben bij bepaald gedrag of pijn. Je bepaald dan ook de prioriteit van hetgeen wat je ziet. Op het werk is dit makkelijk toepasbaar, maar wat als je eigen zoontje of vrouw iets mankeert. Precies, dan ren je al snel naar de huisarts voor wat dan eigenlijk blijkt niets ernstigs te zijn. Toch wil je de zekerheid, de bevestiging, dat alles goed gaat want stel je voor als dit niet zo is.

Gelukkig is James bijna nooit ziek.. Toen hij nog klein was had hij wel een keer een oorontsteking en kreeg hij ook een pufje voor zijn longen, echt heel erg sneu. Later bij de osteopaat (Lon schreef hier eerder al een artikel over) heeft deze op miraculeuze wijze de ‘na-invloeden’ van deze klachten laten verdwijnen. Sindsdien sliep James ook de hele nacht goed door in zijn eigen bedje.

Ziekenhuisbezoek

Helaas ben ik samen met Lonneke al heel vaak richting een ziekenhuis gereden. Lonneke is echt niet kleinzerig en heeft al veel meegemaakt met diverse artsen in het UMC. Toch blijft het elke keer erg spannend als er weer een onderzoek moet komen. Het feit dat een arts niet direct weet wat er aan de hand is zorgt toch voor spanning. Ik ben dan ook altijd erg bezorgd, want als ze het daar niet weten, waar dan wel? Uiteindelijk herken ik een hoop medicatie op mijn werk die Lonneke ook krijgt, en andersom, en dat is soms best wel even slikken..

Noodsituaties

Ik denk dat iedereen hier hetzelfde op antwoord. In een noodsituatie staat je eigen veiligheid officieel op nummer één. Ware het niet dat je er dan wel vanuit gaat dat er bijvoorbeeld bij brand of een ongeluk iemand slachtoffer is die jij niet (goed) kent.

Op het moment dat je eigen vrouw of kind zich aan de andere kant van een vuurzee bevinden dan wordt deurprocedure omgezet in een half vliegende voorwaartse trap zoals je deze in films ziet als politie de deur intrapt. Ik zou het mezelf in ieder geval niet vergeven als ik geen reddingspoging zou doen. En dat geldt natuurlijk hetzelfde voor een auto-ongeluk.

Het is altijd de vraag hoe je reageert in zo’n levensbedreigende situatie als deze daadwerkelijk plaats vindt en je hiernaar moet handelen. Vaak zie je dat de meest chaotische mensen ineens kalm worden en precies weten het juiste te doen. Ik denk dat dit voor mij ook wel geldt. Hopelijk kom ik nooit in een situatie terecht waarbij ik familie zou moeten proberen te redden.

Ben ik bezorger over mijn vrouw door mijn vak?

Soms, ja omdat ik nu beter weet wat er zomaar kan gebeuren met het menselijk lichaam jong of oud. Maar het zat al in mij om bezorgd te zijn over wat er met mijn naasten gebeurd. Het is natuurlijk ook zo dat het anders is bij mijn vrouw Lonneke dan bij onze zoon James.

Lonneke heeft namelijk, zoals jullie weten, een hele hoop medische problemen waar je automatisch meer bezorgd over wordt door de jaren heen. James is mijn eerste zoon en ik wil gewoon dat hem niks overkomt. Of dit dan daadwerkelijk voor mijn vak komt is de vraag maar ik denk zeker dat het meespeelt.

Zijn er mensen die dit herkennen? Ben jij bezorger omdat je in je vak bepaalde situaties meemaakt? Of kan je dit makkelijk scheiden?

20 februari 2017 door
opvoeden wat zegt dat?
Mama &zo

Opvoeden, wat zegt dat eigenlijk?

Het is voor iedereen anders..

Iedereen ziet de term ‘opvoeden’ anders. De ene voert direct strenge regels op en de ander laat het allemaal een beetje gebeuren, probeert goed te communiceren en de ander loopt als een politieagent door het huis.

Opvoeden is ook een heel groot begrip. Dit zegt Google over de definitie van opvoeden: Opvoeden is een uitdagende en inspirerende opdracht waar elke ouder voor komt te staan. Eigenlijk is het geheim van een goede opvoeding helemaal niet zo ingewikkeld. Wat je kind vooral nodig heeft, is liefde, steun, stimulering en sturing. Zo kan je kind opgroeien tot een zelfstandig, plezierig en sociaal mens.

Liefde, steun, stimulering en sturing dus. Het hangt allemaal samen want met alleen sturing zal het liefde missen en ook met alleen liefde denk ik niet dat het kind het redt om een zelfstandig leven te leiden op een latere leeftijd.
Ik denk wel dat liefde de basis is. Als je voldoende liefde geeft aan je kind ben je beter in staat om de rest ook te ‘vervullen’.

Duidelijkheid is belangrijk voor mij!

Iedereen, oke de meeste dan, hebben bepaalde normen en waarde die je samen mengt met die van je partner en doorgeeft aan je kind. Sommige mensen voeden hun kind op vanuit een boek en andere mensen doen dat vanuit hun gevoel. Ik vind het interessant om over dit onderwerp te lezen. Soms pik ik er iets uit en pas ik dit toe in de praktijk maar ik ben er inmiddels wel achter dat het nou eenmaal niet altijd gaat zoals in de boeken vermeldt staat. Ieder kind is anders en wat bij de een werkt hoeft niet bij de ander te werken. Je luistert dan automatisch naar je gevoel, want wat jouw kind nodig heeft weet jij als geen ander!

Ik vind het belangrijk om James duidelijkheid te geven. Duidelijkheid in alles. Hij weet precies wat hij wel en niet mag, wat van hem is en wat van ons is. Natuurlijk probeert hij weleens wat uit want het is een echt boefje. Minimaal één keer per dag rent hij er lachend met de afstandsbedieningen vandoor. Super leuk spelletje namelijk als mama er achteraan gaat rennen!

De makkelijkste is niet de juiste?

We hebben de afspraak gemaakt dat James overdag zijn fiep niet meer mag gebruiken. Hier wijk ik dan ook geen moment van af. Mits hij ziek is dus uitzonderingen daargelaten. Hij geeft nu ieder ochtend netjes zijn knuffel en fiep en gaat fijn spelen. Die duidelijkheid is prettig en ik merk dat James dit erg fijn vindt.

Ik probeer met alles wat ik doe of zeg tegen James na te denken of ik het verbied omdat het voor ons zelf makkelijker is of omdat het écht niet kan/mag. Buiten in de regenplassen springen bijvoorbeeld. Dit zou makkelijker zijn om het te verbieden, hij wordt vies en nat en dat vergt weer even wat ‘moeite’. Ik stel mezelf dan de vraag wat belangrijker is en dat is het plezier van James. Als hij vrolijk wordt van springen in de plassen, wat maakt het dan nog uit dat hij nat wordt? De makkelijkste weg is zeker niet altijd de juiste..

Kind van één in de hoek zetten?

Ik lees vaak op forum naar ervaringen van andere moeders. Zo las ik van de week dat een moeder haar kind van één jaar weleens in de hoek zet als ze niet luisterde. Nu vind ik dat persoonlijk wel héél erg jong maar goed, als jij ken daar als moeder goed bij voelt en je kind begrijpt waarom hij in de hoek staat en het helpt, moet je vooral je gevoel volgen hierin.

Bij James heeft dit bijvoorbeeld nog totaal geen zin. Hij zou nog niet begrijpen wáárom hij in de hoek/trap/time- out zou moeten staan en dat vind ik persoonlijk wel erg belangrijk. Daarbij heb ik nu nog niks meegemaakt waardoor ik de behoefte had om hem in de hoek te zetten.

James vindt het leuk om dingen uit te proberen, logisch. Tot hoe ver kan ik gaan? Wat mag van papa wel en van mama niet mag? Nu heeft James er een handje van om zo af en toe met zijn speelgoed te gooien. Dat vind ik niet goed, ik leg hem uit dat het stuk kan gaan en dat hij het moet opruimen. Soms komt er dan een driftbui en dat vind ik nog weleens lastig maar daar kan ik een gehele blog aan weide 😉

Kortom, opvoeden doe ik vanuit mijn hart. Puur op gevoel. Tot zo ver gaat het opvoeden nog gemakkelijk. Ik ben benieuwd wanneer dit lastiger gaat worden!

Zijn jullie bewust bezig met opvoeden? Of laat je het gaan zoals het komt?

19 januari 2017 door
familie
Persoonlijk

10 vragen over mijn familie! #SOSfamilietag

Foto is gemaakt door Lisette v Aerle. 

December, dat is toch wel de maand wat centraal staat voor ‘Liefde’ en ‘Familie’. Alles is liefde. Onze familie app heet bijvoorbeeld: ‘Alles is familie’ en waarom? Omdat het zo voelt. Niemand kan opgroeien zonder liefde en als dit wel gebeurd zijn de gevolgen niet te overzien. Gedrag en identiteitsontwikkeling, passief of juist erg agressief of kinderen met een zeer laag zelfbeeld. Wist je bijvoorbeeld dat als een kind zonder liefde opgroeit meer kans heeft op een groeiachterstand?

Laura en SOS Kinderdorpen hebben een #SOSfamilietag bedacht, waarbij we stil staan bij jouw familie of bij de mensen om jou heen die voelen als familie.

Ieder kind verdiend een liefdevol en veilig thuis. Dat is het doel van SOS Kinderdorpen. Wil je hen steunen of meer informatie? Klik dan hier.

1. Kun je jouw familie omschrijven? 

Mijn Familie is eigenlijk met geen pen te beschrijven maar ik zal het proberen! Ik kom uit een gezin van totaal 6 mensen. Mijn vader & Moeder, die nog bij elkaar zijn en dat is in deze tijd best een kunst in deze tijd en 3 oudere broers. Ik ben de jongste en scheel 10 jaar met mijn oudste broer. Inmiddels hebben we allemaal ons eigen plekje en inclusief aanhang + de bijbehorende kids (7) zijn we dus een hele grote gezellige liefdevolle familie!

Merijn, ik & James vormen natuurlijk ook zelf een familie!

2. Beschrijf in èèn woord wat familie voor jou betekent.

Onvoorwaardelijk.

3. Hoe vaak zie jij jouw familie? 

Mijn ouders zie ik minstens 3 keer in de week. Mijn oudste broer zie ik 1x in de week als hij zijn zoontje komt ophalen. Mijn middelste broer woont helaas in Amerika, maar ik spreek hem wekelijks via de app en we Skype minimaal 1x in de maand. En de jongste broer zie ik soms een maand niet en soms een paar dagen achter elkaar!

Het mooiste aan familie is dat het niet uit maakt wanneer je elkaar ziet. Het is namelijk altijd goed. Je bent altijd geïnteresseerd in elkaar. Je steunt elkaar en je lacht met elkaar. Je voert goede gesprekken en wanneer je elkaar op een vaste dag ziet gaat de spontaniteit er vanaf.

Merijn & James zie ik gelukkig iedere dag!

4. Wat maakt jouw familie bijzonder? 

Ik denk dat onze liefde voor elkaar ons bijzonder maakt. Althans, dat krijgen we vaak te horen. We zijn hecht met elkaar. We kunnen elkaar alles vertellen, we helpen elkaar graag en hebben dezelfde humor!

5. Wat is je verdrietigste familieherinnering? 

Nou, afgelopen jaar was nou niet dat je zegt het makkelijkste jaar. Het was zelfs een enorm moeilijk jaar dus heb je even? Ik denk niet dat ik kan bepalen voor de rest van de familie wat nou ècht het verdrietigste was. Ik zou willen zeggen het feit dat onze oma’s er niet meer zijn maar ik weet tegelijkertijd ook dat we er allemaal heel erg vrede mee hebben dat ze nu op een mooiere plek zijn.. Ondanks dat we er vrede mee hebben is het natuurlijk wel heel erg verdrietig dus ik denk dit!

6. Wat is jouw mooiste familieherinnering? 

Oh nee, ik wist bij de vorige vraag dat deze vraag zou komen en ik kan niet kiezen! We hebben zoveel mooie momenten meegemaakt. Maar als ik nu moest kiezen was het ons familieweekend van afgelopen jaar waar ook mijn broer uit Amerika bij aanwezig kon zijn. Het voelde geweldig om even ‘compleet’ te zijn en compleet tussen aanhalingstekens omdat mijn schoonzus er helaas niet bij kon zijn!

Mooiste familieherinnering met Merijn is natuurlijk het feit dat onze familie geboren werd. De geboorte van James!

7. Wie uit de familie laat jou het meest lachen? 

Simpel, dat is ongetwijfeld James en hij hoeft er niet eens iets voor te doen! Ik kan moeilijk naar hem kijken zonder te lachen.. Hij is zo eerlijk, onschuldig, grappig, lief en ondernemend. Oké, ik stop hier met slijmen want anders ben ik morgen nog niet klaar met typen! 😉

Als ik zou moeten kiezen tussen mijn ouders & broers is dat toch wel mijn moeder. Onze humor is gewoon èèn en er gaat werkelijk geen dag voor bij als ik haar zie dat we niet dubbel hebben gelegen van het lachen. Maar sorry mam, James wint het!

8. Hebben jullie een geliefd familierecept? 

Bier, Wijn, Gin Tonic, Whisky en de oliebollen van oma!

9. Wat zou jij in 2017 het liefst met de familie willen doen? 

Al die miljoenen verdelen die we winnen met oudjaar!

10. Wat is jouw familiewens voor 2017?

Ik wens mijn familie heel veel plezier, een goede gezondheid en super veel liefde toe. Want, Alles is familie!

21 december 2016 door