Ik zag ineens vlekken voor mijn oog.
Drie jaar geleden ontstonden mijn eerste oogklachten. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Mijn rijbewijs had ik in een versneld traject behaald. Ik deed hier twee weken over en bracht per dag heel wat uren in de auto door. Het was een must om mijn rijbewijs zo snel mogelijk te halen omdat mijn toenmalige baan hier vanaf hing.
De eerste keer zakte ik omdat de examinator een slechte dag gehad, want ik reed perfect in mijn ogen en de tweede keer reed ik slecht maar kreeg ik het voordeel van de twijfel. Een zorg minder, ik had nog geen auto maar ik mocht zolang de auto van mijn ouders gebruiken om naar mijn werk te gaan.
Dit was de tijd dat de blackberry telefoons helemaal in waren. Ik ging in het weekend samen met Merijn een stuk rijden om deze telefoon te kopen tot ik ineens vlekken zag voor mijn ogen. Het begon alsof ik te lang in het licht had gekeken. Alsof ik er een foto van mij was gemaakt met de flitser aan, snap je wat ik bedoel?
Niemand wist wat er met mijn oog aan de hand was.
Deze klachten verdwijnen meestal na een aantal minuten maar bij mij ging het niet weg. Mijn ouders maakte zich zorgen en de dag daarna ben ik naar de huisarts geweest. Ik werd doorgestuurd naar de oogarts en vanuit daar naar de neuroloog en dezelfde avond werd er een MRI- scan van mijn hoofd gemaakt om te kijken wat er aan de hand was.
Een heftige dag maar dit staat bekend om de dag dat mijn oogklachten zijn begonnen. Ik kreeg daarbij een heftige ontsteking aan mijn oog waardoor ik nauwelijks kon zien en iedere dag een zonnebril op had. In mijn plaatselijke ziekenhuis was hier niets aan te doen, ik werd doorgestuurd naar Helmond waar ik weken lang iedere dag mijn oog moest laten zien omdat dit een abnormale ontsteking was.
We hebben met een team artsen van allerlei medicijnen uitgeprobeerd maar niets leek te helpen. Het deed verschrikkelijk veel pijn en kon met dat oog nauwelijks zien. Mijn wereld stortte in omdat niemand wist wat er precies aan de hand was. Ik ben verschillende keren met spoed naar het ziekenhuis gereden omdat de pijn ondragelijk werd.
Ik heb blijvende schade aan mijn oog.
Ik werd doorgestuurd naar het UMC waar ik inmiddels zit met al mijn artsen. En zelfs hier was dit iets wat ze nog niet eerder hadden meegemaakt. Ik kreeg een stoot- kuur prednison om de ontsteking te laten verminderen en ik was de hele dag bezig om allerlei zalfjes in mijn ogen te stoppen. Samengestelde zalfjes die daar ter plekken werden gemaakt voor mijn oog.
De ontsteking verdween maar dit heeft in totaal maanden geduurd. Mijn oog was zo aangetast dat ik nu nog steeds niet optimaal kan zien. De behandeling heeft te lang geduurd en er is nu blijvende schade aan mijn oog. In het UMC was het bekend dat oogklachten bij de ziekte van Crohn veel voorkomen. Wellis waar in mindere mate maar je hebt meer kans op een oogontsteking als je de ziekte van Crohn hebt.
Dit noemen ze dan een ‘Uveïtis. Een inwendige oogontsteking, vaatvlies of regenboogvlies. Dit is geheel anders dan dat je een ‘normale’ oogontsteking hebt. Het zit namelijk aan de binnenkant van je oog, achter je oogbal en dat doet ongelofelijk veel pijn.
Ik zie wazig en loop over straat met een zonnebril!
Ik kom sinds die tijd om de zoveel maanden terug bij de oogarts om het te laten controleren en zelfs nu, zien ze dat ik toen die oogontsteking heb gehad. Dit krijg ik eens in de zoveel tijden terug, gelukkig in mindere maten maar het is zaak dat ik dan meteen aan de bel trek voor een behandeling. Thuis liggen er nu druppels die ik in mijn oog moet doen zodra ik dit voel aankomen.
Afgelopen week stond ik op met een dik oog. Het was niet pijnlijk maar vooral heel dik. De klachten die ik normaal gesproken heb zijn juist ontzettend pijnlijk dus dit vond ik al vreemd. Ik heb netjes mijn oog gedruppeld en daar heb ik nu spijt van!
Ik gebruik Atropine druppels. Dit zorgt ervoor dat je pupil vergroot wordt waardoor je huid niet blijft kleven aan je oog. Dat doet natuurlijk pijn als het ontstoken is. De druppels voelen prettig aan wanneer je een oogontsteking hebt echter zit er ook een nadeel aan waar ik nu nog steeds last van ondervindt. Een hinderlijke bijwerking van deze druppels is dat het ‘dichtbij zien’ zien bemoeilijkt en dat je meer last hebt van fel licht.
Dit zorgt ervoor dat ik nu alweer een week met een zonnebril rondloop en mijn appjes moet laten voorlezen door Lisa. Heel onhandig. De focus van je oog werkt niet optimaal dus je krijgt hier hoofdpijn van. Je kan hier vier tot zes weken last van hebben, het neemt gelukkig al af dus ik hoop dat het snel wegtrekt!
Heb jij de ziekte van Crohn en ook oogklachten? Laat het weten in de comments dan kunnen we onze ervaringen delen.
