Toen ik in mijn moeder haar buik zat te chillen, was dit het eerste jaar dat geslachtsbepaling mogelijk was. Mijn ouders konden zien of ik een jongetje of een meisje was. De beelden waren nog niet zo duidelijk en het was dan ook niet de eerste keer dat een arts zich had vergist.
Het gaat op dit moment razend snel met James zijn ontwikkeling. We kunnen het nauwelijks nog bijhouden wat hij allemaal leert. Ik zet hem vanmorgen op het keukenblok om zijn snottebel af te vegen en zijn haren te kammen en een uur later komt hij naar mij toe: ‘Mama jou snottebel?’.
Moeders verstaan alles. Het is soms even puzzelen maar uiteindelijk komen we eruit wat hij ons duidelijk wil maken. En ja hoor, hij had inderdaad een snottebel die ik moest afvegen. Hij noemt zichzelf ‘jou’ trouwens, heel schattig maar super verwarrend!
Nu de feestmaand is afgelopen komt het normale leventje weer een beetje terug. Aankomend weekend start zijn gymclubje zodat hij zijn moteriek verder kan ontwikkelen en leren om samen met kinderen te spelen. Oh ja, James is echt toe aan de peuterspeelzaal. Iedere keer als we in de auto stappen vraagt hij of we naar de juffrouw toe gaan. Hij kan niet wachten tot de peuterspeelzaal weer begint volgende week.
De grootste ontwikkeling die James heeft doorgemaakt is dat we hem opdrachten kunnen geven. Het klinkt misschien gek maar toen ik vroeg aan James of hij sokken wilde pakken boven, kwam hij terug met zijn sokken. Weliswaar een heleboel sokken maar goed, sokken zijn sokken, toch?!
Het potje wil ik binnenkort weer in het leven roepen. We hebben het een tijdje uitgesteld, als je wil weten waarom kun je het best dit artikel even lezen. Ik twijfel nog even wat ik belangrijker vind. De speen helemaal afleren, ook ’s nachts of dat we weer eens kijken wat hij van het potje vindt.
Eerst maar eens even wennen aan het normale ritme en dan zien we wel weer verder. Waar zouden jullie de prioriteit leggen? De speen helemaal afleren, hij gebruikt heb overigens alleen maar ’s nachts of beginnen met het potje?
Lisa en ik zijn de afgelopen weken druk bezig om het steeds meer ons plekje te maken. We hebben de kleuren van de woonkamer verwanderd in okergeel, een nieuw service gekocht en zo passen we steeds dingen aan die we allebei leuk vinden. De speelhoek van James hebben we ook veranderd. Hij was flink verwend door Sinterklaas en daardoor zag hij door de bomen het bos niet meer.
We zijn een aantal jaren geleden naar een osteopaat geweest die ons heeft verteld dat James hierdoor overprikkelt raakt. Hij wil zo snel ontwikkelen dat wij als ouders soms aan de handrem moeten trekken. James liep te hard van stapel. Hij liep met 8 maanden los rond in de woonkamer waardoor hij verdrietig werd als hij in de box gezet werd.
De osteopaat heeft ons als tip meegegeven om hem niet teveel speelgoed te geven en hem eerst het ene te laten onderzoeken voordat hij iets anders koos. Dit hebben we een lange tijd gedaan maar in de loop der maanden zijn er zoveel speelgoed stukken bijgekomen dat het gewoon een zooitje was. Het stond op zijn tafeltje, alles door elkaar en hij zag niet waar hij mee kon spelen.
Hup, opweg naar de woonboulevard om te kijken hoe we dit op een mooie manier kunnen oplossen. We houden gelukkig allebei van een strakke maar warme woonkamer dus het was even passen en meten maar het is gelukt. We hebben twee kasten met daartussen een tafeltje waar hij aan kan spelen. En in die kasten zitten bakken met zijn speelgoed. Het geeft James rust en we merken dat hij nu een stuk beter zelfstandig kan spelen.
Het zelfstandig spelen is namelijk nog een dingetje. Dit vind hij enorm moeilijk en dat is niet gek want het is nog maar een peuter. Gelukkig helpt de peuterspeelzaal hiermee. Ze merkte daar dat hij enigskind was en wij veel met hem spelen en ondernemen. Dit was voor mij altijd een bewuste keus, nu hij nog niet naar school hoeft wil ik zoveel mogelijk tijd met hem doorbrengen. Dat neemt niet weg dat hij ook moet leren om soms zichzelf te vermaken.
Dit gaat met een rustige speelomgeving een stuk beter. Het helpt door samen het spel op te starten, hem een opdracht te geven in het spel en te zeggen dat je straks komt kijken of het is gelukt. James lukt het steeds beter om zelfstandig te spelen. Ik ben benieuwd hoe dit bij jullie is, laat het weten in de comments!
De beste wensen voor 2018. Het nieuwe jaar is enkele uren geleden gestart. De meeste van jullie zullen op dit moment hen roes nog aan het uitslapen zijn. Ik gok dat ik zelf ook nog in bed lig op het moment dat dit artikel online komt.
Wij vieren oud & nieuw altijd bij mijn ouders. Dat is één groot feest met familie en vrienden. James is uiteraard ook bij alleen slaapt hij hoogstwaarschijnlijk, hopelijk, keihard door in zijn bed bij oma.
James is tot nu toe nog nooit wakker geworden van het vuurwerk en er wordt om 00:00 nogal wat euro’s weg geknald. Dat begrijp ik sowieso niet, maar goed dat is een andere discussie. In de voorgaande jaren sliep James ’s middags niet zodat hij ’s avonds extra moe was om naar bed te gaan.
Dit jaar doen we het anders en gaat hij ’s middags wel lekker slapen. De december maand is al zo druk voor de kinderen en ik vind het belangrijk dat hij zijn rust pakt. We hebben niks aan een oververmoeide peuter.
Net voordat James naar bed gaat vieren we oud- en nieuw samen met James. Dit houd in dat we naar buiten gaan, een sterretje opsteken en wat potvuurwerk afsteken terwijl hij dit vanuit achter het raam kan bekijken. Het normale avondritueel gaat van start, samen douche en dan leggen we hem in bed.
Het feest kan beginnen. James valt over het algemeen snel in slaap. Ik ben benieuwd hoe het afgelopen nacht is verlopen. James is al enkele dagen niet helemaal fit. Hij eet weinig, had last van uitslag in zijn gezicht dus we moeten nog maar afwachten hoe het deze oud & nieuw gaat verlopen.
James halen we nooit uit bed met oud en nieuw. Als hij wakker wordt rond die tijd kan ik dit nog doen zodat we samen het nieuwe jaar in kunnen gaan maar als het even kan probeer ik hem te sussen met zijn speentje zodat hij lekker kan gaan slapen.
Het is nog maar een peuter van 2,5 die nog niks van de jaarwisselijk begrijpt. Geen haar op mijn hoofd die hem dus om deze tijd wakker maakt. Wat slaapt, laten slapen want hij heeft daar zelf helemaal niks aan.
Gelukkig hebben wij een babyfoon met camerafunctie en kunnen we hem op deze manier in de gaten houden. Ideaal, want zo zie je of hij aan het dromen is en zelf weer in slaapvalt of dat hij wakker is geschrokken van het vuurwerk.
Onze kleine man heeft overal voorheen geslapen en werd om 8:00 uur vanmorgen pas wakker. Ik ben tevreden!
Ik ben benieuwd hoe jullie kinderen het hebben gedaan? Zijn ze wakker geworden door het vuurwerk of hebben ze doorgeslapen? Laat het weten in de comments. Ik ben benieuwd!
Oké, dat is misschien iets te overdreven maar James vindt het hartstikke leuk om op de iPad te spelen. Lisa had nog een oude iPad waar wij zelf weinig mee doen. Ik ben lang tegen geweest maar inmiddels vind ik het prima als James af en toe op de iPad speelt, mits het een spelletje is waar hij van kan leren. Hij tekent geen doelloze kleurplaten maar hij zoekt de juiste dieren bij elkaar en beleefd met Jokie heel wat avonturen op dat ding!
James is nooit fan geweest van autorijden en hoewel ik de korte stukken prima vol kan zingen is het met lange stukken is een iPad ideaal. Ik zet mijn hotspot aan en hij kan vervolgens het Zandkasteel of Bumba kijken. Dat rijdt iets meer relaxed kan ik je vertellen. Mijn moeder kwam aan met een Jokie- app waarin ze verschillende spelletjes kunnen doen zoals Pizza bakken, dieren bij elkaar zoeken en de juiste kleur vissen aantikken.
Ik wilde kijken of James dit ook al zou begrijpen. Hij kan het ding beter besturen als menige oma van 70+. Het is bizar hoe snel hij dit leert en ik vind het fanatisch om te zien dat hij het ook leuk vind om te doen. James mag zoals eerder geschreven alleen leerzame spelletjes doen. De echte race dingen houden we voorlopig achterwegen. Ik vind hem daarvoor ook nog te jong maar bijvoorbeeld puzzelen op de iPad vindt hij geweldig en hij leert er een hele hoop van!
In de auto kijk ik voortaan niet zo nauw meer. Ik rijd liever relaxed en als hij dan een uur lang een filmpje kijkt is dat zo. Dat heb ik losgelaten. Thuis mag hij één moment van de dag even op de iPad om te puzzelen of om dieren bij elkaar te zoeken. Hij vindt het tot nu toe leuk en ik vind het ook een leuk spel. Hij moet het dier eerst inkleuren, zo leert hij binnen de lijntjes te tekenen wat al steeds beter gaat en daarna sleept hij de puzzelstukjes op de juiste manier zodat het dier weer compleet is.
Een tablet kan dus helpen bij de ontwikkeling van je kind. Het gevaar is alleen dat er téveel gebruik van wordt gemaakt. Onderzoekers hebben geconstateerd dat wanneer je brein in ontwikkeling teveel stimuleert met mobieltjes, internet of een iPad, dit kan zorgen voor een cognitieve achterstand. Daarbij zitten ze dan vaak stil wat er weer voor kan zorgen dat je kind overgewicht krijgt.
Mijn Kind Online geeft het volgende advies:
Kinderen tot 2 jaar een paar keer per week kort samen op een tablet.
2- 4 jaar: 5 a 10 minuten per keer, tot maximaal 30 minuten per dag.
4- 5 jaar: 5 a 10 minuten per keer tot maximaal 1 uur per dag.
James heeft voor zijn tweede verjaardag nog nooit een iPad gezien. Hij keek alleen televisie maar niet langer dan een half uur. Mits hij ziek was dan maken we er geen probleem van. Nu hij 2,5 is mag hij dus een moment per dag op de iPad maar 30 minuten zou hij zelf niet eens volhouden. Hij is er na een aantal minuten wel weer op uitgekeken en pakt het volgende speelgoed.
Verslaafd is zoals gezegd een groot woord. Hij vindt het leuk en ik vind het prachtig om te zien hoe snel het gaat dat hij alles begrijpt. Hij weet zelfs hoe hij een andere app moet opstarten. James weet alleen nog niet zo goed dat hij vaak maar een keer hoeft te tikken met zijn vingers! 😉
Bron: Kekmama.
Is jouw kind net zoals vele verslaafd aan een tablet en wat vind je daarvan? Ik ben benieuwd naar ervaringen!
Tanden, het een verschikkelijk onderdeel van het menselijk lichaam als je het mij vraagt. Tandpijn komt altijd ongelegen en is misschien wel de ergste pijn die je kunt voelen. Ik heb zelf een ongelofelijk angst voor de tandarts en ga eens in de twee jaar onder algehele narcose om de hele boel te laten maken bij een speciale angsttandarts.
In dit artikel lees je hier meer over. Het kwam namelijk niet zomaar tot stand want ik heb vier kiezen zonder problemen en pijn laten trekken. Ik vind het belangrijk om James zo relaxed mogelijk mee te nemen naar de tandarts en opzich heb ik weinig moeite met de tandarts als hij alleen met zijn spiegeltje in mijn mond kijkt. Mits we de afspraak hebben gemaakt dat hij nergens per ongeluk expres tegenaan tikt.
Lisa en ik hadden beide tandproblemen toen we elkaar leerde kennen. Eerst werd haar kies getrokken. Achteraf dacht zij dat dit goedkoper was maar had ze gewoon een tandartsverzekering die dit volledig dekte en was het overbodig om de tand te laten trekken, haha!
Ze had ongelofelijk veel last van die kies en ze was hem liever kwijt dan rijk. Nadat de kies eruit was getrokken kwam er een ontsteking in het gat te zitten waardoor ze hier nog enkele weken last van had en we niet konden zoenen. Daarna was ik aan de beurt met mijn narcose behandeling wat achteraf weinig napijn heeft gehad maar prettig was het op dat moment absoluut niet.
James hebben we vanaf het allereerste moment kennis laten maken met een tandenborstel inclusief tandpasta. Hij vindt de tandpasta lekker smaken waardoor het nooit een probleem was om zijn tanden te poetsen. Het eerste jaar ging dit met ons avondritueel mee en poetste wij zijn tanden voordat hij ging slapen.
Ik ben blij dat zijn tanden inmiddels allemaal zijn doorgekomen. Wat een vreselijke tijd is dat zeg! Een tijd met rode wangen, hoge koorts en een ontroostbaar kind. James heeft hier relatief weinig last van gehad als ik sommige verhalen van andere moeders hoor.
Vanaf het eerste jaar moet je de tanden van je peuter twee keer poetsen. Het liefst twee minuten. James heeft een tandenborstel met een lampje erin die we aanzetten als we beginnen met poetsen en vanzelf uitgaat als we klaar zijn. Ik zing meestal het tandenpoetsenlied op mijn allerleukst en dan komen we die 2 minuten samen wel door.
James wil altijd zelf beginnen met zijn tandenpoetsen en daarna nemen wij het over. Hij doet netjes zijn mond open en zijn tanden op elkaar. Het scheelt veel dat hij nu steeds meer begrijpt waardoor we het hem kunnen uitleggen maar twee minuten zijn natuurlijk ontzettend lang voor een peuter van 2,5 jaar.
De volgende keer nemen we hem mee naar de tandarts en als voorbereiding hebben we een speelgoedset van een tandarts gekocht en wil hij nu het liefst de hele dag naar onze tandenkijken met zijn spiegel.
Hoe ging jullie eerste bezoek aan de tandarts met een peuter?