Hallo allemaal, jullie hebben mij al een tijdje niet meer gelezen hier maar het werd tijd voor een nieuw artikel. Ben ik bezorger over mijn vrouw en kind door mijn vak?
Bezorger zorgen?
Momenteel volg in een opleiding tot Verzorgende-IG en zit hiermee in mijn afstudeerjaar. Ben ik als medewerker in de zorg nou bezorgder als er iets gebeurd met mijn vrouw of kind? We kunnen natuurlijk allemaal wel eens ziek worden, maar het werken met een kwetsbare groep als ouderen zorgt wel voor het realiseren dat het leven zomaar voorbij kan zijn. Ben je daardoor extra voorzichtig, of weet je juist hoeveel erger het kan zijn voordat er daadwerkelijk iemand overlijdt.
Klinisch redeneren
Klinisch redeneren is eigenlijk een vak wat ik momenteel op school krijg, het zorgt ervoor dat je accuraat reageert op de juiste dingen. Je gaat nadenken waar iemand last van kan hebben bij bepaald gedrag of pijn. Je bepaald dan ook de prioriteit van hetgeen wat je ziet. Op het werk is dit makkelijk toepasbaar, maar wat als je eigen zoontje of vrouw iets mankeert. Precies, dan ren je al snel naar de huisarts voor wat dan eigenlijk blijkt niets ernstigs te zijn. Toch wil je de zekerheid, de bevestiging, dat alles goed gaat want stel je voor als dit niet zo is.
Gelukkig is James bijna nooit ziek.. Toen hij nog klein was had hij wel een keer een oorontsteking en kreeg hij ook een pufje voor zijn longen, echt heel erg sneu. Later bij de osteopaat (Lon schreef hier eerder al een artikel over) heeft deze op miraculeuze wijze de ‘na-invloeden’ van deze klachten laten verdwijnen. Sindsdien sliep James ook de hele nacht goed door in zijn eigen bedje.
Ziekenhuisbezoek
Helaas ben ik samen met Lonneke al heel vaak richting een ziekenhuis gereden. Lonneke is echt niet kleinzerig en heeft al veel meegemaakt met diverse artsen in het UMC. Toch blijft het elke keer erg spannend als er weer een onderzoek moet komen. Het feit dat een arts niet direct weet wat er aan de hand is zorgt toch voor spanning. Ik ben dan ook altijd erg bezorgd, want als ze het daar niet weten, waar dan wel? Uiteindelijk herken ik een hoop medicatie op mijn werk die Lonneke ook krijgt, en andersom, en dat is soms best wel even slikken..
Noodsituaties
Ik denk dat iedereen hier hetzelfde op antwoord. In een noodsituatie staat je eigen veiligheid officieel op nummer één. Ware het niet dat je er dan wel vanuit gaat dat er bijvoorbeeld bij brand of een ongeluk iemand slachtoffer is die jij niet (goed) kent.
Op het moment dat je eigen vrouw of kind zich aan de andere kant van een vuurzee bevinden dan wordt deurprocedure omgezet in een half vliegende voorwaartse trap zoals je deze in films ziet als politie de deur intrapt. Ik zou het mezelf in ieder geval niet vergeven als ik geen reddingspoging zou doen. En dat geldt natuurlijk hetzelfde voor een auto-ongeluk.
Het is altijd de vraag hoe je reageert in zo’n levensbedreigende situatie als deze daadwerkelijk plaats vindt en je hiernaar moet handelen. Vaak zie je dat de meest chaotische mensen ineens kalm worden en precies weten het juiste te doen. Ik denk dat dit voor mij ook wel geldt. Hopelijk kom ik nooit in een situatie terecht waarbij ik familie zou moeten proberen te redden.
Ben ik bezorger over mijn vrouw door mijn vak?
Soms, ja omdat ik nu beter weet wat er zomaar kan gebeuren met het menselijk lichaam jong of oud. Maar het zat al in mij om bezorgd te zijn over wat er met mijn naasten gebeurd. Het is natuurlijk ook zo dat het anders is bij mijn vrouw Lonneke dan bij onze zoon James.
Lonneke heeft namelijk, zoals jullie weten, een hele hoop medische problemen waar je automatisch meer bezorgd over wordt door de jaren heen. James is mijn eerste zoon en ik wil gewoon dat hem niks overkomt. Of dit dan daadwerkelijk voor mijn vak komt is de vraag maar ik denk zeker dat het meespeelt.
Zijn er mensen die dit herkennen? Ben jij bezorger omdat je in je vak bepaalde situaties meemaakt? Of kan je dit makkelijk scheiden?
