Browsing Tag

bevalling

Zwangerschap en IBD
Mama &zo

Zwangerschap en IBD

Zwangerschap en IBD vergt meer planning.

De medicijnen die ik nu gebruik zorgen ervoor dat ik niet zwanger mag worden. Als dit onverhoopt wel gebeurd zal ik de ongeboren vrucht moeten weghalen. Het voordeel van samenleven met een vrouw wat tegelijkertijd ook een nadeel kan zijn, is dat dit niet ‘zomaar’ gebeurd.

Mijn medicijnen moeten minimaal een half jaar gestopt zijn voordat we onze eerste poging mogen wagen. De meeste medicijnen voor de ziekte van Crohn heeft geen invloed op de vruchtbaarheid. Als de ziekte van Crohn actief is kan dit wel het geval zijn. Zwangerschap en IBD vergt dus net iets wat meer planning dan bij iemand die gezond is.

Als je ziekte actief is dan heb je ‘iets’ grotere kans op een spontane miskraam. Het is dus verstandig om te wachten tot het moment dat je ziekte minder of niet actief is voordat je aan kinderen begint.

Extra controles tijdens je zwangerschap.

Het is het best als je jouw arts in vertrouwen neemt en aangeeft dat er een kinderwens is. Zij kunnen dan kijken of dat kan met de medicijnen die je gebruikt en of je ziekte nu in remissie is. Het is wellicht iets minder romantisch dan je jezelf had voorsteld maar jouw gezondheid en de gezondheid van je baby gaat boven alles.

Bij mijn zwangerschap van James is er besloten om het traject via het ziekenhuis te laten verlopen. Het was noodzakelijk om iedere twee weken op controle te komen. Niet de gehele zwangerschap maar vanaf 20 weken was ik daar iedere week te vinden.

Het kindje kan bij de ziekte van Crohn wat kleiner zijn en om die reden en natuurlijk de standaart complicaties willen ze dit graag streng controleren. Een voordeel is dan meer echo’s en beeld van je kindje als alles goed verloopt!

Je ziekte wordt over het algemeen minder snel actief na de bevalling.

IBD en zwangerschap vertelt per persoon zoals de ziekte ook per persoon verschilt. De eerste weken van mijn zwangerschap had ik energie voor tien terwijl ik in het laatste trimester niet voorruit te branden was. Mijn ziekte was op dat moment in remissie, dit werd tot grote verbazing van mijn artsen vrij snel na de bevalling weer actief. Het schijnt zo te zijn dat het hormoon wat vrijkomt tijdens de zwangerschap en bevalling ervoor kan zorgen dat je een langere tijd geen last hebt van je ziekte.

Tijdens de zwangerschap had ik meer last van mijn buik. Dit kwam omdat James op een gegeven moment zo weinig ruimte had en helemaal tegen mijn darmen aan geplet zat. Dat deed ongelofelijk veel pijn kan ik je vertellen. James kwam tegen allerlei littekenweefsel, vernauwingen en wellicht nog enkele ontstekingen aan waardoor ik hier meer last van had.

Zwangerschap en IBD, mijn ervaring.

De bevalling van James eindigde na een dag lang ploeteren in een keizersnede. Dit heeft echter niets te maken met de ziekte van Crohn. Mijn bekken zijn te smal om hier via een normale weg een kind uit te persen. Jammer, ik had het graag anders gezien maar kan hier prima mee leven.

De volgende bevalling zal daarom ook eindige in een keizersnede. Het voordeel is dan dat het hoogstwaarschijnlijk een geplande keizersnee wordt wat als je het mij vraagt een stuk prettiger zal verlopen dan een spoedkeizersnede.

Mijn ervaring met Zwangerschap en IBD, het is prima te doen zolang je tijdig overleg heb met je arts en je onder strenge controle bent bij een goed ziekenhuis. Ik heb de vermoeidheid als een groot nadeel ondervonden maar onthoud dat er, al lijkt het soms van niet, ooit een betere tijd aankomt!

Zwangerschap en IBD, het breng je wellicht wat meer planning maar het is prima te doen. Heb jij ervaring met zwanger zijn en een chronische ziekte? Laat het weten in de comments!

Ik heb vier keer een keizersnee gehad
Persoonlijk

Ik heb vier keer een keizersnee gehad!

Mijn vliezen braken maar de weeën bleven uit.

Ik heb op mijn werk nogal te maken met collega’s die zwanger zijn en dan mijmer ik zo nu en dan terug naar mijn zwangerschappen en bevallingen.

Jos en ik trouwde in 1981 en in het jaar 1983 kwam onze eerste zoon, Sjef ter wereld. Het begon doordat mijn vliezen braken. De weeën bleven echter uit. Een hele nacht wachten maar er kwamen geen weeën. Ik moest naar het ziekenhuis om het te laten opwekken. Het duurde immers te lang!

De hele dag heb ik weeën gehad in het ziekenhuis maar er kwam nauwelijks of geen ontsluiting. In de avond werd er besloten om een keizersnee uit te voeren. Dit was onder algehele narcose. Ik zag Sjef drie keer toen ik wakker werd maar wat was ik blij dat alles achter de rug was.

De tweede keizersnee onder algehele narcose.

Ik moest een week in het ziekenhuis bleven. Dat vond ik super moeilijk. Ik had in die tijd enorm veel last van heimwee. Als mijn moeder langskwam vroeg ik aan haar of ze aan de zuster wilde vragen of ik naar huis mocht. Ik bleef wachten in mijn ziekenhuis bed maar mijn moeder kwam niet terug met een antwoord. Ze was naar huis gegaan omdat ze wist dat ik toch niet naar huis mocht gaan en ze vond dit erg vervelend voor mij.

De bevalling van mijn tweede zoon Bram, begon ook met het breken van mijn vliezen en ook bij deze bevalling bleven de weeën uit. We gingen direct naar het ziekenhuis. Ik mocht wachten op de weeën maar als het te lang zou duren moest het opnieuw een keizersnee worden dus wij besloten om het dan maar meteen te doen.

Ik wilde zo snel mogelijk mijn kindje vasthouden. Ze stonden er versteld van dat ik mijn sierraden en nagellak al ging afdoen. Dit wist ik natuurlijk nog van de eerste keer dat ik een keizersnee kreeg. Dit keer was de keizersnee wederom onder algehele narcose want van een plaatselijke verdoving was op dat moment nog geen sprake. Of ja, misschien wel maar in mijn geval kreeg ik beide keren een spoedkeizersnede.

Ik heb onze keizersnee kunnen laten filmen!

Bij onze derde zoon Pim, had ik moeite met het feit dat ik mijn kind niet bewust geboren zag worden. Ik besprak deze struggle met mijn gynaecoloog en hij vond het handig om de keizersnee deze keer te plannen. Ik kon dan een plaatselijke verdoving krijgen doormiddel van een ruggenprik waardoor ik alles zag gebeuren.

Dit was voor mij spannend maar een geweldige ervaring. Ik kreeg hem direct in mijn armen en kon meteen genieten van dat moment. Jos en de andere twee broers mochten al meteen komen kijken. Een bijzonder moment.

Ik was al eerder toe aan een vierde kind maar Jos dacht dat ik het liefst een meisje zou willen. Hij was bang dat ik teleurgesteld zou zijn als het opnieuw een jongen bleek te zijn. We besloten een tijd te wachten en maar liefst acht jaar verder begon het opnieuw te kriebelen. Negen jaar na Sjef, kwam onze enige dochter Lonneke.

Een vriend van ons werkte in het ziekenhuis en die heeft de keizersnee helemaal gefilmd zodat de kinderen, als ze dit zouden willen, ooit de bevalling kunnen zien. Lonneke wilde dit als enige graag bekijken. Het is niet niks om je moeder te zien liggen terwijl er zeven lagen diep in buik werd gesneden. Alsnog is het mooi om te hebben natuurlijk!

Ik besef dat mijn taak om kinderen te krijgen al een lange tijd geleden is gestopt. Het is op dit moment een fantastische ervaring om mee te mogen maken dat je eigen kinderen, kinderen krijgen. Wij genieten met volle teugen van onze lieve kleinkinderen.

Dit artikel is geschreven door mijn moeder, Monique. 

De emotionele en psychische gevolgen van een keizersnee
Mama &zo

De emotionele en psychische gevolgen van een keizersnee!

Ik heb de keizersnee niet gezien als falen, totdat..

Ik had al twee ruggenprikken gehad maar de pijn kwam daar dwars doorheen. Het hielp niks. Ik lag uren lang te puffen en te kreunen totdat er werd gesproken over een spoedkeizersnede. Dit was eerder nooit ter sprake gekomen en dus moesten we allemaal even ‘schakelen’. Ik had hier zelf al snel vrede mee aangezien mijn ontsluiting niet vorderde. Het had dus ook geen zin om op deze manier door te gaan met bevallen.

Ik heb de keizersnee in de eerste tijd na de bevalling niet gezien als falen. Het kwam niet eens in mijn hoofd op, totdat ik bevallingsverhalen ging lezen van andere moeders. Ik las hoe zwaar, moeilijk maar ook hoe geweldig en intens het was om hun eigen kindje zelf te mogen aanpakken en op de borst neer te leggen.

Dit gevoel had ik ook wel willen voelen. Ik had James ook graag zelf op mijn borst gelegd en meteen willen vasthouden. Ik heb urenlang gestreden en afgezien om James eruit te persen. Wat zeg ik, om überhaupt ontsluiting te krijgen want deze bleef al die tijd steken op ‘een krappe 5 centimeter’.

Iedere vrouw is in staat om een normale bevalling te doorstaan..

Op een gegeven moment heb je niks meer te willen en moet je jezelf neerleggen bij de situatie. Bij een situatie die je misschien anders voor ogen had en ook anders had gewild.
Ik ben echt weleens jaloers op vrouwen die zo’n prachtige bevalling hebben meegemaakt. Een bevalling is toch iets wat vrouwen horen te kunnen, een kindje baren, daar zijn wij voor gemaakt! Dit waren de woorden van de gynaecoloog toen ik mijn angst over de bevalling uitsprak.

Zolang dat dit zo wordt uitgesproken zullen wij vrouwen, die een keizersnee moeten ondergaan, onzeker blijven over ons lichaam. Niet iedere vrouw is blijkbaar in staat om een bevalling via de normale weg te doorstaan en dat heeft helemaal niks te maken met zwakheid of geen echte vrouw zijn. Het is iets medisch wat dit doet blijken.

Ik hoor weleens verhalen van moeders met een ‘normale’ bevalling dat de bekende rozenwolk niet (meteen) aanwezig was. Die gevoelens zijn voor iedereen anders en het heeft er dus niets mee te maken met op welke manier je bent bevallen. Het is nou eenmaal het meest intense en heftigste wat je mee kunt maken als ouder en op welke manier een bevalling zich uit, doet er niet toe!

De emotionele en psychische gevolgen van een keizersnee!

Het zijn eigenlijk de vooroordelen die deze twijfel veroorzaken. Ik had een keizersnee wat ik psychisch (en lichamelijk) prima aankon en waar ik geen moment moeite mee heb gehad maar omdat er vanuit (onder andere) het ziekenhuis weinig uitgesproken wordt over een keizersnee omdat vrouwen toch wel ‘gewoon kunnen bevallen’. Ging ik twijfelen aan mijn kunnen.

Wat is er mis met mijn lichaam dat het mij niet lukt om zelf een kind op de wereld te zetten? Waarom kan mijn lichaam niet wat andere moeders wel kunnen? En wat je hoort te kunnen als vrouw?

Ik heb er werkelijk alles aan gedaan om James er op een normale manier uit te krijgen. Dit is niet gelukt. Ik heb de geboorte van mijn eigen zoon niet eens kunnen zien. Er hing namelijk een lelijk blauw schort voor mijn neus. Dit is vervelend en dat is zacht uitgedrukt. Ik had het liever anders gezien en dat is zacht uitgedrukt. Maar ben ik daarom minder moeder? Heb ik daarom een mindere band met mijn zoon?

Ik ben meteen ‘aan de slag’ gegaan als moeder. Ik heb hem innig geknuffeld toen hij op mijn borst lag. Ik hem tegen hem verteld hoe mooi, lief, sterk hij is en hoe welkom hij is in ons gezin. Ik heb hem bedankt voor het feit dat hij ons ouders heeft gemaakt. Juist hij.

Ik ben niet meer of minder moeder omdat ik een keizersnee heb gehad. Ik heb een kei (zer) sterke band met mijn zoon al vanaf het eerste moment. En het is emotioneel, het is zwaar en het is intens maar dat is iedere bevalling op haar manier. Het feit dat jij of ik een keizersnee hebben gehad, zegt niks over ons als moeder en zegt al helemaal niks over het on- kunnen of falen van ons lichaam!

Heb jij een keizersnee gehad en heb jij daar moeite mee gehad? Of juist helemaal niet? Laat het weten in de comments, ik ben benieuwd hoe jullie hierin staan en hoe jullie dit hebben ervaren!

Lees ook: Wat je moet weten voor een keizersnee!

keizersnee operatie
Zwanger &zo

Wat je moet weten voor een keizersnee!

Wat je moet weten voor een keizersnee operatie!

James is een keizerkind en hoe toevallig, ik ook! Het was dan wel een spoed keizersnee maar de eventuele complicaties en het herstel blijft hetzelfde als bij een geplande keizersnee. In dit artikel deel ik met jullie wat je echt moet weten voor een keizersnee!

Het doet geen pijn maar je voelt wel dat de baby eruit wordt gehaald. 

Tja, je krijgt natuurlijk een rugprik wat er voorzorg dat je operatie pijnloos hoort te verlopen. Het gene wat niet verdoofd kan worden is het duw en trek werk en geloof me, er is nogal wat geweld voor nodig om die buikspieren aan de kant te leggen. Het doet dus geen pijn maar je voelt wel degelijk dat ze met je buik bezig zijn.

Je kind mag niet direct op je borst worden gelegd. 

In sommige gevallen kan dit wel. Het is steeds meer protocol dat een kind in ieder geval zo snel mogelijk bij de moeder op de borst ligt. In mijn geval moest James eerst gecontroleerd worden door de kinderarts. Je partner loopt dan natuurlijk mee met je kind waardoor je ‘even’ alleen ligt. Dit duurt meestal maar een paar minuten maar voor je gevoel duurt het uren. Je moedergevoel is, KLIK, geactiveerd en je wil direct weten hoe het met je kind gaat.

Naweeën na een keizersnee operatie. 

Dit is wat veel mensen onderschatten denk ik. De meeste denken dat je alleen naweeën hebt bij een normale bevalling maar het tegendeel is waar. Het is wel zo dat het bij je tweede kind meer kan zijn dan bij je eerste kind. Ik had ook nog wel een tijdje last van naweeën. Helaas was ik gezegend met rugweeën, vreselijk!

Na een keizersnee lig je gemiddeld 4 dagen in het ziekenhuis. 

In deze tijd mogen we nog van geluk spreken want mijn moeder moest echt een volle week in het ziekenhuis vertoeven. Het was toen zelfs zo dat haar kinderen niet op de kamer mocht hebben liggen. Gelukkig is dit nu wel het geval maar je mag dus, logisch ook, niet direct naar huis! Ik mocht met hoge uitzondering en een beetje doordrammen op de derde dag naar huis samen met James.

Je ligt na de operatie nog minimaal een dag met een blaaskather op bed. 

Al denk je dat het wel moet lukken, je ben de eerste paar uren nog compleet verdoofd en je kunt dan ook niet zomaar aanlopen naar het toilet. Je hebt daarom nog een tijdje een blaaskather in zodat dat proces lekker door kan lopen. Bij mij werd deze de dag na de operatie eruit gehaald. Over toilet bezoekjes gesproken..

Ik zal het beestje maar gewoon bij de naam roepen, poepen na de keizersnee. 

Nou nou nou, ik had nooit kunnen bedenken dat dit zo moeilijk en pijnlijk zou verlopen. Het lijkt wel alsof je je gehele baarmoeder eruit perst. Ik weet niet of andere moeder dit herkennen en of dit bij een normale bevalling ook zo is. Maar alleen dat poepen is al een bevalling op zich!

Je gaat daarna ook gewoon weer lekker vloeien! 

Ik heb deze vraag ontzettend veel gekregen na mijn keizersnee operatie. Het is geen verschil met een normale bevalling, je begint daarna dus ook gewoon lekker met vloeien. Het was bij mij wel zo dat dit heel minimaal was. Ik had namelijk bergen bloed verwacht maar het tegendeel was waar. Bij de operatie zuigen ze dit bloed zoveel mogelijk weg dus dat kan een beetje schelen! Ik was ongeveer een weekje aan het vloeien en toen hield het op en had ik weer een mooie cyclus.

Borstvoeding na een keizersnee schijnt moeilijker te gaan. 

Ik kan hier zelf niet over mee praten omdat ik Donormelk gaf. Maar het schijnt zo te zijn dat de borstvoeding moeilijker op gang komt dan bij een gewone bevalling. Ik betwijfel het.. volgens mij is het gewoon per persoon verschillend maar het is wellicht een punt om te bespreken voordat je een keizersnee ondergaat!

Gevoelloos rondom het litteken. 

De eerste tijd na de operatie is het rondom je litteken volledig gevoelloos. Sterker nog, het blijft altijd voor een heel groot deel gevoelloos. Het kan dus zijn dat het jaren na de operatie nog steeds gevoelloos is. Bij mij is dit bijvoorbeeld nog steeds een dof gevoel en we zijn nu al bijna 2 jaar verder!

Hoesten, niezen en lachen is bijna onmogelijk. 

Dit had ik zelf nooit verwacht. Ja mijn moeder had me hiervoor gewaarschuwd maar ik kan wel stellen dat ik dit een van de vervelendste dingen vond van de hele operatie. Je komt er dan pas achter hoe vaak je moet hoesten of niezen. Een tip wat ik zeker zou aanraden is om een zacht kussen in je buik te duwen terwijl je hoest. Op deze manier is het ‘redelijk’ te ondergaan..

Je beseft pas na de operatie hoeveel je doet met je buikspieren. 

Jeetje zeg, je doet gewoon alles met je buik. Iedereen kent het gevoel wel als je na een lange tijd weer een keer hebt gesport in de sportschool. Die spierpijn de dag daarna is ongeveer x100 wat je voelt na een keizersnee. In het ziekenhuis is zo’n papegaai boven je bed ideaal om jezelf te verplaatsen of uit bed te stappen. Thuis had ik deze niet dus als je in de gelegenheid bent om een papegaai aan je bed te binden, zeker doen!

In bad gaan en seks hebben is de eerste 2 weken not done. 

Ik denk trouwens ook niet dat je de eerste twee weken na de bevalling, op welke manier dan ook, al zin hebt om seks te hebben. Ik had dit in ieder geval niet maar het schijnt dus ook nog niet te mogen. Als je al wat verder bent en je wil weer een keer.. dan kan dit nog best gevoelig zijn. Praten is hierin de sleutel! In bad gaan hetzelfde. Dit heeft met je litteken te maken die dan helemaal ‘week’ wordt en daarbij is het ook gevaarlijk de eerste tijd met bacteriën. Geen zorgen, je mag gewoon douche! 😉

Je loopt vaak langer met een dik buikje rond. 

Helaas pindakaas. In tegenstelling tot een normale bevalling mag je de eerste 6 weken na een keizersnee operatie maar weinig doen. Zelfs daarna kan het nog flink gevoelig zijn en moet je dit echt heel langzaam gaan opbouwen. Het duurt dus wat langer voordat je je buikje kwijt bent!

Heb jij een keizersnee gehad en herken jij punten? Laat het me weten en vooral als je er nog iets wil bijvoegen natuurlijk!

lees ook: Mijn ervaring met een keizersnee!

De emotionele en psychische gevolgen van een keizersnee
De ziekte van crohn &zo

Keizersnee is niet het einde van de wereld!

Het begon met weeën op het terras!

In augustus 2014 hadden wij een positieve zwangerschapstest in onze handen. Ons geluk kon niet op en we genoten met volle teugen van de zwangerschap. Ik moest door mijn ziekenhuis geschiedenis in een academisch ziekenhuis bevallen. Gezien het feit dat de zieke van Crohn toen zeer actief was, had ik hier geen problemen mee. Het gaf me een veilig gevoel.

Onze kleine man vond het wel prima in mijn buik, hij bleef tot dik 41 weken lekker zitten en maakte zelfs toen nog geen aanstalte om een poging tot ontsnapping te wagen. Ik kreeg het uiteraard wat zwaarder de laatste weken maar alles verliep eigenlijk prima!

Een van de laatste controles in het WKZ werd ons verteld dat onze kleine man klaar lag voor de start. Hij was ingedaald en het zou eerdaags toch echt moeten gebeuren. Omdat wij 1,5 uur moesten rijden om naar het WKZ (Wilhelmina Kinderziekenhuis) te komen besloten we nog even een terrasje te pikken in de buurt.

Eenmaal lekker aan een broodje gezond en een verse jus kreeg ik buikkrampen. Het zal wel wegtrekken, dacht ik maar het werd steeds erger tot het moment dat ik midden in een overvol terras mijn weeën aan het wegpuffen was. Terwijl mijn man Merijn de weeëntimer erbij pakte strompelde ik naar de auto. Was het nu dan echt begonnen? Op het terras?

Zwangerschapsvergiftiging

In de auto werd het wat minder maar ik durfde nu niet zo’n langstuk terug te rijden. Wellicht begint het vanavond opnieuw en moet ik weer zolang in de auto zitten. We besloten een hotel te boeken in Zeist zodat we dichtbij het ziekenhuis waren. Twee dagen hebben we in het hotel gezeten voordat ik weer weeën kreeg en incombinatie met mijn hoofdpijn belde we het WKZ op waar we direct konden komen.

Ik had wat symtonen van zwangerschapsvergifiting en we kregen dan ook zelf te horen, gezien de aantal weken zwangerschap, dat ik het ziekenhuis niet meer zou verlaten zonder kindje. Dezelfde avond werd er gel op mijn baarmoedermond gesmeerd om de weeën wat sterker te laten worden. Ik had een kleine 3cm ontsluiting maar het was niet voldoende om mijn vliezen door te prikken.

Gelukkig mocht Merijn blijven slapen en vielen we al fantaserend over ons mooie wonder samen in slaap. Ik heb in totaal drie keer gel toegediend gekregen voordat de weeën echt doorzette. Mijn moeder kwam deze kant in, zij zou ook bij de bevalling zijn. Ze was nog geen uur binnen voordat de weeën echt serieus werden. Oh ja, ik had alleen maar rugweeēn, lucky me! Not, het was verschrikkelijk. Mijn man hing met zijn volle gewicht op mijn rug terwijl mijn moeder het met mij aan het mee puffen was.

Rugweeën non stop maar geen ontsluiting..

Helaas bleef te ontsluiting steken op 3cm en werd ik aangesloten op een weeënopwekinfuus om het sneller te laten verlopen. Nou, dat heb ik geweten! Rugweeën zonder pauze en ik maar puffen. Uiteindelijk heb ik een ruggenprik gekregen die het allemaal wat zou moeten verlichten en in de hoop dat mijn lichaam kon ontspannen zodat de ontsluiting zich kon uitbreiden.

Al vanaf het moment dat ik zwanger was had ik het gevoel dat ik een keizersnee zou krijgen. Mijn moeder heeft namelijk ook 4x een keizersnee moeten doorstaan omdat haar bekken te smal waren en ik had zo’n gevoel dat dit bij mij weleens hetzelfde kon zijn. Die dag heb ik bewust niet veel gegeten en weinig gedronken omdat alles in mij schreeuwde dat het op de ‘normale’ manier niet zou gaan. Ik had gelijk!

Op naar de OK!

De ruggenprik was inmiddels bijna uitgewerkt en nog steeds had ik nog maar een kleine 4cm ontsluiting. Het was midden in de nacht, de OK werd klaargemaakt, Merijn en ik werden in een groenoperatie pak gehesen en mijn moeder wachtte zenuachtig op de gang en dat is nog zacht uitgedrukt! 😉

Aangekomen bij de OK werd ik ontvangen door een anesthesist, dit bleek de vriend te zijn van mijn nichtje. Een hele leuke kennismaking, hij zag me meteen helamaal naakt!
Ik kreeg nog een ruggenprik om de boel te laten verdoven en werd aangesloten op talloze apparatuur wat ervoor zou zorgen dat het met mij allemaal goed zou gaan.

Is die chirurg wel uitgeslapen?

Wij waren er klaar voor, onze zoon zou binnen een paar minuten geboren worden! Voordat de chirug begon met snijden heb ik hem nog gevraagd of hij goed was uitgeslapen en wel instaat was om mijn zoon nu te halen. Laten we het er maar ophouden dat dit de zwangerschapshormonen waren èn ik zenuwachtig was voor de komst van ons kleine jongetje.

‘Mevrouw, let op. Hier komt uw zoon!’ en een paar seconde later op 17-6-2015 om 5:29 werd onze kleine man James geboren. Hij was pràchtig, had bruine haartjes, een mooi gaaf gezichtje en míjn neus. James werd direct meegenomen door de kinderarts voor de eerste controles. Dit was even een moeilijk moment, achteraf duurde het maar een paar minuten maar het leek voor mij uren te duren.
Merijn was bij James terwijl ze mij nog aan het dichtnaaien waren. Ik hoorde James niet huilen en maakte me zorgen. De kinderarts vertelde mij dat het normaal is dat een baby niet direct huilt bij een keizersnede en een paar minuten later had ik een gezonde James op mijn borst liggen.

Herstel & naar huis als gezin! 

Ik werd aangesloten op een morfinepomp met de instructie: ‘Een paar keer drukken als je pijn voelt!’ en we reden samen, met James in mijn armen, terug naar de afdeling.
Mijn herstel verliep perfect, ik kon op dezelfde dag ’s avonds al naast mijn bed staan, De dag erna werd de morfinepomp verwijderd en mocht ik douche en de derde dag mocht ik al samen met James naar huis.

Voor alle vrouwen die voor het eerst een keizersnee gaan kragen, het is ècht niet het einde van de wereld. Het was dan wel geen ‘normale’ bevalling maar wel ontzettend mooi. Ik vertel jullie de volgends keer meer over mijn herstel!

Een keizersnee is dus ècht niet het einde van de wereld!